من این جا توی اتاقم دنیای عجیبی دارَم گاهی گوشه ی اتاقَم با فکر های خرابَم نارنجک های
دستی می سازَم همانجا چاشنی اَش را می کشم- من هر شب چند بار توی سنگر خودَم
منفجر می شوم ، تمام ِ سرباز هایم می میرند فکر کن من مدام مزه ی خون را لابه لای
دندانهایَم می فهمم و می خندم من اینجا گاهی زیر ِ خط ِ زندگی ام باد کنک های پاره را
بین شیار ِ لبهایم با فشار ِ اهسته ی زبانَم ریز ریز باد می کنم ، به پوست ِ کف ِ پاهایَم می مالَم
اینجا من گاهی فیلم های کوتاه ِ کثیف نگاه می کنم گاهی فیلم های بلند ِ کثیف گاهی هم
فقط فیلم نگاه می کنم تمیزی و کثیفی اَش را خوب نمی فهمم - با میمون ِ کله گنده ام
حرف می زنم به ریخت ِ معمولی ِ عباس آقا زل می زنم راستی چقدر زندگی برای بعضی ها
سخت نیست به حرف ِ رضا فکر می کنم : همه ی ما یه قصر بالای ابرا داریم یه چنگ ِ خوش
-صدا داریم یه مرغ ِ تخم طلا داریم و البته دو تا شاخ روی کله هامون
من فکر می کنم یک روز شبیه ِ مردِ توی تیمارستان دور ِ خودم بچرخم به سقف ِ راهرو ِ
-سفید نگاه کنم و داد بزنم- اینا اومدن که من و ببرن این جونِوَرا چشمای سیاه ِ گنده دارن
---
کوچولو ؟
هیچ جایی تو این دنیا پیدا می شه ؟
یه جایی که تک تک ِ آدماش امن باشن ؟
---
عشق - هرزگی ِ این شب ها و نفس نفس های من
عمق ِ این فاصله را نمی فهمند
برای من بس است
که تنها صدای تو این جا باشَد